بررسی برخی از شاخص‌های صرفی و نحوی در دانش‌آموزان کم‌شنوای شهر بیرجند

سابقه و هدف: شنوایی، یکی از مهم‌ترین توانایی‌های حسی انسان می‌باشد. چنان‌چه حس شنوایی دچار آسیب شود، به‌خصوص از بدو تولد یا قبل از فراگیری گفتار و زبان، با توجه به شدت آسیب، رشد گفتار و زبان فرد نیز با مشکل مواجه می‌شوند. صرف و نحو دو جنبه از زبان هستند که معمولاً در مبتلایان به افت شنوایی شدید با مشکل مواجه می‌شوند. در این پژوهش برخی از شاخص‌های صرفی و نحوی و نیز برخی از ویژگی‌های غیرزبانی، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. مواد و روش‌ها: روش انجام این پژوهش توصیفی بوده و نمونه‌گیری به شیوه غیرتصادفی بر روی کلیه کم‌شنوایان 16-10 ساله دبستان ناشنوایان وصال شهرستان بیرجند که دارای افت شنوایی بیش از 56 دسی‌بل در مقیاسBest binaural average بودند (جمعاً 29 نفر)، انجام گرفته است. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل؛ پرونده دانش‌آموزان، توصیف تصاویر و سؤال‌های مکمل بودند. همه گفتار آزمودنی‌ها در طول آزمون ضبط و سپس بر روی کاغذ پیاده شدند. پس از استخراج داده‌ها، محاسبه آمار توصیفی مربوط به شاخص‌های مورد مطالعه انجام شد. یافته‌ها: نتایج این بررسی شامل اطلاعات توصیفی زیر می‌باشد: طول متوسط گفته آزمودنی‌ها با مقیاس تک‌واژی، 7/3 تک‌واژ و با مقیاس واژه‌ای،4/2 واژه به‌دست آمد. از میان 1051 گفته بررسی شده، 4/17% از گفته‌ها درست بودند، که از این میان3/57% جمله و 7/42% غیرجمله بودند. در بررسی فعل، تنها 24% از فعل‌ها صحیح صرف شده بودند و بقیه به نوعی دچار اشکال بودند. در میان موارد خطای صرف فعلی، 9/38% مربوط به خطای فعل از نظر زمان، 5/24% مربوط به خطای فعل از نظر مطابقت فعل و فاعل و 6/36% از نوع سایر خطاها در ساخت فعل بودند. نتیجه‌گیری: میانگین طول گفته در افراد مورد بررسی بسیار کم می‌باشد. اگرچه این افراد در گفتار خود از فعل به میزان نسبتاً زیادی استفاده می‌کردند، اما در تطابق فعل با فاعل و زمان جمله دارای مشکلات زیادی بودند.